យោងទៅតាមតាមការចេញផ្សាយរបស់ Gale បានបង្ហាញថាសហរដ្ឋអាមេរិកគឺជាប្រទេសទីមួយដែលបានអនុវត្តនូវច្បាប់គ្រប់គ្រងកាំភ្លើងនិងបានវិវត្តឱ្យមានវិធានការនៃការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងដល់សព្វថ្ងៃ។ វិធានការនេះគឺសំដៅទៅលើការគ្រប់គ្រងរាល់ការផលិត ជួញដូរ ការកាន់កាប់ ការកែប្រែ ឬការប្រើប្រាស់កាំភ្លើងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងៗ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីកាត់បន្ថយអំពើហិង្សា និងអំពើមនុស្សឃាតនៅក្នុងប្រទេសអាមេរិក។ អាមេរិកគឺជាប្រទេសដែលបានផ្តល់ភាពងាយស្រួលបំផុតក្នុងការកាន់កាប់កាំភ្លើងដល់ប្រជាជនរបស់ខ្លួន ដែលជាហេតុដែលនាំឱ្យប្រហែល៤០%នៃចំនួនប្រជាជនសរុប កាន់កាប់កាំភ្លើងនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់ខ្លួន នេះបើយោងតាមការស្ទង់មតិរបស់សាកលវិទ្យាល័យ Harvard។ ម៉្យាងវិញទៀត តាមរយៈទិន្នន័យរបស់ UC Davis Health ប្រទេសនេះក៏ជាប្រទេសដែលមានអត្រាមនុស្សឃាតដោយកាំភ្លើងច្រើនជាងគេផងដែរបើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងប្រទេសមហាអំណាចផ្សេងទៀត ដោយមានមនុស្សស្លាប់ជាមធ្យមចំនួន១០៩នាក់ក្នុងមួយថ្ងៃ ។ ដោយហេតុនេះហើយទើបរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិកបានសម្រេចចាប់យកវិធានក្នុងការរឹតបន្តឹងការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើង។ នៅក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងធ្វើការសិក្សាថា តើហេតុអ្វីបានជាច្បាប់នេះត្រូវបានបង្កើតឡើងដំបូងមក?ហើយតើសហរដ្ឋអាមេរិកអាចជួបប្រទះនឹងបញ្ហាអ្វីក្រោមវិធានការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងនេះ?
ប្រសិនបើយើងក្រឡេកមកមើលនូវចំណុចទីមួយ យើងត្រូវយល់ពីប្រវត្តិសាស្រ្តនៃការបង្កើតឡើងដំបូងនូវវិធានការច្បាប់ក្នុងការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងនេះ។ មុននឹងវិធានការនេះត្រូវបានបង្កើតឡើង ការបាញ់ប្រហារក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកមានការកើតឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយសារតែពលរដ្ឋអាមេរិកទទួលបានសិទ្ធក្នុងការកាន់កាប់កាំភ្លើងដែលត្រូវបានកំណត់ដោយយោងតាមវិសោធនកម្មលើកទី២នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកដែលត្រូវបានផ្តល់សច្ចាប័ននៅថ្ងៃទី១៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៧៩១។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ការបង្កើតឡើងនូវសមាគមកាំភ្លើងជាតិ(National Rifle Association) នៅក្នុងឆ្នាំ១៨៧១ គឺមានគោលបំណងដើម្បីការពារសិទ្ធរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់ប្រជាជនអាមេរិកក្នុងការកាន់កាប់កាំភ្លើងបន្ថែមពីលើរដ្ឋធម្មនុញ្ញនេះផងដែរ។ ដោយហេតុនេះហើយ ប្រជាជនអាមេរិកជាច្រើនអ្នកមានការកាន់កាប់កាំភ្លើងដោយស្របច្បាប់ ដោយក្នុងនោះដែររួមមានទាំងក្រុមឧក្រិដ្ឋជនធំៗជាច្រើនទៀត ដូចជាលោក Al Capone លោក John Dillinger និងលោក Machine Gun Kelly ជាដើម ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យមានអសន្តិសុខសង្គមនៅក្នុងប្រទេស។ បើយោងតាមការចេញផ្សាយរបស់ FBI នៃរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក នៅក្នុងឆ្នាំ១៩២០ឧក្រិដ្ឋជនចំនូន១៣០០នាក់ បានបំពាក់ខ្លូនជាមួយនឹងកាំភ្លើង “Tommy” ដោយមានការដឹកនាំដោយមេឧក្រិដ្ឋជនម្នាក់គឺលោក Al Capone និងឃាតកម្មលើសពី១២០០០ករណីបានកើតឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក។
ដោយសារតែបុព្វហេតុនេះហើយទើប៥ឆ្នាំក្រោយពីព្រឹត្តិការណ៏សម្លាប់រង្គាលនៅថ្ងៃទី១៤ កុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩២៩ នៅរដ្ឋChicagoមក រដ្ឋាភិបាលប្រទេសអាមេរិកបានចាប់ផ្តើមអនុម័តនូវច្បាប់អាវុធជាតិ (National Firearms Act) ដែលជាច្បាប់ដំបូងគេបង្អស់ក្នុងការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងក្នុងសហព័ន្ធនៃប្រទេសអាមេរិក។ ជាមួយគ្នានេះផងដែរ ក្នុងឆ្នាំ១៩៥៤ ប្រទេសអាមេរិកក៏បានជួបប្រទះនូវការបាញ់ប្រហារក្នុងស្រុកលើកទី១ តភ្ជាប់ជាមួយនឹងករណីឃារកម្មសម្លាប់ប្រធានាធិបតី John F. Kennedyក្នុងឆ្នាំ១៩៦៣ និងឃាតកម្មសម្លាប់លោក Martin Luther King Jr. ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៨ ដែលជំរុញឱ្យរដ្ឋាភិបាលបន្តរឹតបន្តឹងការអនុវត្តច្បាប់គ្រប់គ្រងកាំភ្លើង (Gun Control Act) ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៨ ដោយបានរឹតបន្តឹងក្នុងការផ្តល់អាជ្ញាប័ណ្ណនិងបទប្បញ្ញត្តិលើឧស្សាហកម្មកាំភ្លើង រួមជាមួយការហាមឃាត់លើឧក្រិដ្ឋជន និងជនដែលគ្មានសតិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការកាន់កាប់កាំភ្លើង។ ផ្ទុយមកវិញការចេញផ្សាយរបស់ History News Network អត្រានៃឧក្រិដ្ឋកម្មក្នុងស្រុកនៅតែកើនឡើង ដែលការកើនឡើងនេះគឺត្រូវបានអះអាងថាបណ្តាលមកពីការផ្តល់សិទ្ធទៅដល់ជនស្បែកខ្មៅក្នុងការកាន់កាប់កាំភ្លើង។ ដោយហេតុនេះ សមាគមកាំភ្លើងជាតិបានលើកវិសោធនកម្មលើកទីពីរនៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដើម្បីប្រឆាំងនូវច្បាប់នៃការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងមួយនេះដើម្បីសុវត្ថិភាពប្រជាជន និងដឹកនាំទៅដល់ការអនុម័តច្បាប់ការពារអ្នកកាន់កាប់អាវុធក្នុងឆ្នាំ១៩៨៦។ ម៉្យាងវិញទៀត សមាគមកាំភ្លើងជាតិក៏បានតស៊ូយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីរក្សានូវការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងឱ្យនៅកម្រិតទាបបំផុត ហើយបានបន្តលើកកម្ពស់ក្នុងការប្រើប្រាស់កាំភ្លើង ដោយវាបានបង្ហាញពីភាពសេ្នហាជាតិរបស់ប្រជាជនអាមេរិក និងជាសិទ្ធស្របទៅរដ្ឋធម្មនុញ្ញផងដែរ។ ការធ្វើកំណែទម្រង់លើច្បាប់នៃការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងនេះនៅតែបន្តជារឿយៗ ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យផ្តល់ឥទ្ធិពលមកដល់នយោបាយប្រទេសអាមេរិករហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
ដោយងាកមកមើលចំណុចទី២វិញ យើងអាចប្រទះឃើញថា សព្វថ្ងៃការបាញ់ប្រហារនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកនៅតែមានការកើតឡើង ហើយវាក៏ជារឿងមួយដែលប្រជាជនអាមេរិកមានការព្រួយបារម្ភជាងគេបន្ទាប់ពីការឆ្លងនៃជំងឺកូវីដ១៩។ យោងតាម Center for American Progress ប្រជាជនអាមេរិកចំនួនប្រហែល២៣%នៃចំនួនប្រជាជនទាំងអស់ បានរាយការណ៍ពីករណីគំរាមកំហែងដោយប្រើកាំភ្លើងមកលើខ្លួននិងក្រុមគ្រួសារពីអ្នកដ៏ទៃ។ ដោយប្រៀបធៀបនៃភាពរឹតបន្តឹងក្នុងការប្រើប្រាស់កាំភ្លើងក្នុងអំឡុងពេលបច្ចុប្បន្ន អ្វីដែលមានភាពតឹងរឹងនោះគឺមានតែភាពគ្រប់អាយុតែប៉ុណ្ណោះ និងរដ្ឋចំនួន៣១នៃរដ្ឋសរុបទាំងអស់ មិនត្រូវការអាជ្ញាប័ណ្ណក្នុងការកាន់កាប់កាំភ្លើងនោះទេ បើយោងតាមការចេញផ្សាយរបស់ Monrovia Weekly។ ចំពោះបញ្ហាមួយនេះមិនមែនជាបញ្ហាដែលងាយនឹងដោះស្រាយនោះទេ ដោយប្រជាជននៅតែមានសិទ្ធស្របច្បាប់ទៅតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញក្នុងការកាន់កាប់កាំភ្លើង និងហេតុផលក្នុងការការពារខ្លួនដោយមានការកាន់កាប់កាំភ្លើងជាដើម។ ការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងនៅសហរដ្ឋអាមេរិកគឺជាប្រធានបទមួយដែលមានការជជែកវែកញែកជាងគេបើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងប្រទេសដ៏ទៃទៀត ដូចជាប្រទេសកាណាដា ប្រទេសជប៉ុន និងចក្រភពអង់គ្លេស ច្បាប់ក្នុងការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងគឺមានភាពតឹងរឹងខ្លាំងនិងមិនអាចជំទាស់បានឡើយ។ ចំពោះសហរដ្ឋអាមេរិក ការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងបានក្លាយជាវិបត្តិមួយដោយប្រជាជនមួយចំនួនទាមទារនូវការរឹតបន្តឹងនូវវិធានការនេះ ដោយទិន្នន័យនៃអត្រាមនុស្សស្លាប់ដោយប្រើប្រាស់កាំភ្លើងមានការកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង រួមមានមនុស្សឃាត ការធ្វើអត្តឃាត និងការបាញ់ប្រហារដោយអចេតនានិងអំពើហឹង្សាដោយកាំភ្លើងក្នុងសាលារៀន រីឯប្រជាជនមួយចំនួនទៀតក៏បានជំទាស់ក្រោមការរឹតបន្តឹងនេះជាការរំលោភសិទ្ធរដ្ឋធម្មនុញ្ញក្នុងការកាន់កាប់កាំភ្លើង និងឯករាជ្យភាពរបស់ខ្លួន។
ជារួម ការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើងមានភាពចាំបាច់ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកនិងប្រទេសដ៏ទៃទៀត។ ដោយយោងតាម American Public Health Association អំពើហិង្សាដោយមានការប្រើប្រាស់កាំភ្លើងគឺជាវិបត្តិសុខភាពសាធារណៈមួយដែលមានហានិភ័យខ្ពស់បំផុត តែបញ្ហានេះជាបញ្ហាអរូបីដែលអាចចៀសផុតបានដោយមានការរឹតបន្តឹងច្បាប់់ក្នុងការគ្រប់គ្រងកាំភ្លើង និងអាចធ្វើឱ្យប្រជាជនអាមេរិកជាច្រើនបញ្ឈប់នូវការរស់នៅក្នុងភាពភ័យខ្លាចទៀត។
